Orthomoleculaire geneeskunde

‘Orthos’ staat in het Grieks voor ‘juist’, ‘recht’, ‘gezond’. ‘Moleculair’ betekent ‘de moleculen betreffende’. Orthomoleculaire geneeskunde is de behandeling van ziekte door de lichaamscellen te voorzien van een optimale moleculaire omgeving van stoffen, in het bijzonder van stoffen die normaal in het lichaam voorkomen. (gemodificeerd van Linus Pauling in Science, 1968; 160:265-271). Pauling won als enige alleen twee verschillende Nobelprijzen (chemie en vrede).

Linus Pauling
Zijn artikel in het wetenschappelijke tijdschrift Science was getiteld Orthomolecular Psychiatry. Als begeleidend concept schreef Pauling Varying the concentrations of substances normally present in the human body may control mental disease.

Hierin definieerde hij de orthomoleculaire geneeskunde en lichtte het concept toe. Zo legde hij de basis voor de toepassing van voeding en voedingssupplementen voor de preventie en behandeling van ziekten. Zijn inzichten van toen worden aangevuld met de nieuwste wetenschappelijke kennis zoals die nu wordt vergaard op het gebied van de biochemie, de moleculaire biologie, de genetica en epigenetica.

Sterk concept
Het orthomoleculaire was niet alleen belangrijk voor de artsen die hun patiënten in die tijd al orthomoleculair behandelden, zoals de Canadese psychiater Abram Hoffer. Maar bovendien was het erg belangrijk dat er een nieuwe specialisatie binnen de geneeskunde werd geïntroduceerd die precies aangeeft waar het om gaat: de lichaamscellen voorzien van een optimale moleculaire omgeving.