Razend knappe onderzoekers en handige, winstbeluste farmaconcerns gaan echt niet de oorlog tegen kanker beëindigen.

Tenminste wanneer hetzelfde pad bewandeld blijft worden, zoals dat al ver voor het jaar 1971 werd gevolgd toen de Amerikaanse president Richard Nixon deze slopende ziekte de oorlog verklaarde: ‘war on cancer’. Er is een pad gevolgd met immuunsysteem-verwoestende en mensonterende behandelingen dat over de jaren heen de gemeenschap bovendien miljarden heeft gekost en waarvan de opbrengsten terecht zijn gekomen in de zakken van de chemo- en bestralingsindustrie.

Vanaf 1971 lezen we in de pers met de regelmaat van de klok dat we nu toch echt winnende zijn. Echter voornamelijk loze verwachtingen en valse hoop. Uit onverdachte hoek, van mensen die het kunnen weten, zijn er grote twijfels. Zo zeggen Nederlandse top-onderzoekers dat we nog tientallen jaren zullen moeten wachten. Zoals Piet Borst in NRC en Hans Clevers in Het Financieele Dagblad in 2016 die het aldus verwoordde:

‘Richard Nixon begon de “War on Cancer” en Barack Obama zet hem voort. Maar dat maakt Obama niet meer mee.’

Maar er gloort echt hoop. Nu, in 2019!

Al in de jaren zeventig werden met vitamine C de eerste veelbelovende resultaten behaald, door de vitamine in hoge doses per infuus bij kankerpatiënten toe te dienen. Tot 1985 was er optimisme ten aanzien van deze behandeling, maar deze benadering strandde na een dubieus onderzoek gepubliceerd in de New England Journal of Medicine. Het tijdschrift met de hoge reputatie, de beroemde Mayo-Clinic en het machtige National Cancer Institute, leken elkaar gevonden te hebben om de toepassing van het goedkope, veilige en niet te patenteren vitamine C bij kanker te torpederen. Linus Pauling noemde het destijds ‘fraude’.

Mijn optimisme wordt gevoed door recente, spannende ontwikkelingen in de reguliere oncologie!

Lees in de komende ORTHOmagazine (nr.3, juni 2019) over de achtergronden én de revival van intraveneus vitamine C bij kanker.